Van Overleven naar Leven

Ik loop door een guur en donker veld vol schimmen. Het komt me ergens vaag bekend voor. Alsof ik daar ook hoor. Ik voel me ermee verwant. En dat ben ik in zekere zin ook. Het is een veld vol verre familieleden. Vermoord tijdens de Holocaust. Volwassenen en kleine kinderen. Ik ga naast ze liggen. Ik voel me schuldig. Wil het graag goedmaken voor deze vergeten familietak. Wie heeft er ooit om hen gerouwd? Wie denkt er nog aan ze? Intens verdriet en machteloosheid overspoelen me. Als de emoties zijn gezakt word ik ineens heel helder. Ik hoor hier niet tussen de doden. Ik hoef niets goed te maken. Ik ben niet schuldig. Ik kan ze alleen eren door ten volle te leven. Door míjn leven te leven. Door mijn afkomst te erkennen. Met een open hart. Ik sta op en buig voor ze. Ik ga léven. In jullie naam. In mijn eigen naam. Er valt een last van me af. Ik voel me bevrijd van iets waarvan ik niet wist dat het me gevangen hield.

Bovenstaande heb ik aan den lijve ervaren in een familieopstelling en koester ik nog regelmatig. Het heeft me veel gebracht en doen beseffen dat we als kind vaak onbewust loyaal zijn aan onze familiesystemen. Voor mij werd dit pijnlijk zichtbaar in de jaren dat ik chronisch ziek was. Na een tekenbeet werd ik steeds zieker en raakte ik langzamerhand alles kwijt wat me lief was. Ik was alleen nog maar aan het overleven. Ik woonde op een gegeven moment in een studio boven in een verbouwde schuur in de polder, ver weg van de gewone wereld. Het voelde alsof ik niet meer meedeed. Dit was niet het leven dat ik voor ogen had. En als je toen, nog maar 3 jaar geleden, tegen mij had gezegd dat mijn agenda in de herfst van 2021 vol zou zitten met werk waar ik blij van word, dat ik loeizware wandelingen in de Zwitserse Alpen zou maken, dat ik weer zou genieten van het leven, dat alles zou stromen, dat ik weer geluk zou ervaren in de liefde, dan …dan had ik je keihard uitgelachen. Ik was toen namelijk al jaren ziek en ik zat er emotioneel doorheen. Ik zag geen uitkomst meer en was alle vertrouwen in het leven, mezelf, mijn lijf, artsen, instanties, etc kwijt. En toch is het nu, anno 2021, allemaal waar. Onder andere met behulp van opstellingen, een wonderlijk medicijn (LDN), een streng dieet, en nog meer, kan ik na jaren van chronisch ziek zijn zeggen dat ik weer lééf. En hoe!? Ik kan zelfs zeggen dat die moeilijke weg van ziekzijn, vol van eenzaamheid, machteloosheid en frustratie, me heel veel heeft gebracht. Ik kan oprecht zeggen dat ik er dankbaar voor ben.

Dankbaar voor de belangrijke levenslessen die ik anders nooit doorleefd zou hebben. Ik besef nu diep van binnen dat we eigenlijk helemaal niets weten. Dat het leven niet zo maakbaar is. Dat ik nu eindelijk echt op míjn plek sta. Dat je alleen maar gehoor hoeft te geven aan dat wat roept. Dat mijn familiegeschiedenis onbewust veel meer impact op mijn leven heeft (gehad) dan ik dacht. Dat ziekte een uitingsvorm is van iets dat op zielsniveau gehoord wil worden. Dat alles zijn tijd heeft. Dat overgave de enige weg is, hoe spannend ook. Dat we verbonden zijn met zoveel meer waar we ons niet bewust van zijn. Dat ziekte een rol speelt in een groter verband. Dat het leven wil stromen.

Al deze inzichten en lessen maakten dat ik durfde te gaan doen wat diep van binnen al heel lang en heel hard riep: (familie)opstellingen begeleiden. Ik deed al veel opstellingen in de trainingen die ik gaf voor mijn ziekte, maar durfde niet vol overtuiging te kiezen voor systemisch werk. Terwijl het toentertijd liefde op het eerste gezicht was en ik voelde ‘hier ben ik thuis’. Toch was er altijd het stemmetje dat zei “wie ben jij om dit te mogen doen?”. Sinds mijn ziekte voel en weet ik nu: dit is mijn pad. Omdat ik gevoelsmatig een reis heb afgelegd waarvan ik zeg “ik ben er geweest”. Waarmee ik niet wil zeggen dat ik het weet. Integendeel, juist door het niet te weten komt de onderstroom boven, komt de waarheid aan het licht. Het weten zit hem in het voelen. Dan kan het leven weer stromen. En laat dat nou net de bedoeling zijn.

Ik voel me gezegend dat ik nu opstellingendagen organiseer en mensen laat ervaren hoe het is om weer op hun plek te staan en het leven te laten stromen. De themadag Ziekte & Gezondheid ligt mij daarin na aan het hart. Mijn vakmanschap en persoonlijke ervaring vallen op deze dagen mooi samen. Dagen waarop we vanuit systemische perspectief kijken naar ziektes en symptomen en de functie die zij vervullen in het grotere geheel. Opdat het weer kan stromen. Omdat alle leven uiteindelijk liefde is. Ik voel me dankbaar dat ik dit werk mag doen en ik voor het eerst in mijn leven écht op mijn plek sta als systemisch vakman en daarbuiten. En ik kan je verklappen, dat als je dan ineens op je plek staat, dat het dan zo verbazingwekkend moeiteloos stroomt. Op alle gebieden. Ik moet mezelf soms in mijn arm knijpen om te beseffen dat het allemaal echt gebeurd. Ik ben benieuwd wat het leven me nog allemaal brengt.

Nieuwsgierig?

Neem contact op.

Vul alsjeblieft je naam in
Vul alsjeblieft je emailadres in Het emailadres is niet correct
Vul hier alsjeblieft je bericht in

Het Opstellingenlab

Ervaar de kracht van (familie)opstellingen.


Telefoon

085 060 1979

Mail

eelco@opstellingenlab.nl

Postadres

Pythagorasstraat 60 B

1098 GD Amsterdam

KvK

30266165

Binnenkort....

Opstellingendag

Woensdag 17 april in Utrecht

Meer informatie...


Ziekte & Gezondheid

Woensdag 12 juni 2024 in Utrecht

Meer informatie...

Het Opstellingenlab